Amerykański plan otoczyć Rosję . Nie wyszlo z Białorusią to chcą wciągnąć Azerbejdżan w konflikt zainstalować NATO w Azerbejdżanie i miec dostęp do zamkniętego morza kaspijskiego.

Przez cały poniedziałek, 28 września, nowa wojna armeńsko-azerbejdżańska o Górski Karabach tylko przyspieszyła. Jak zwykle w takich sytuacjach, pierwszą ofiarą gwałtownego rozlewu krwi była po czyjej stronie jest prawda.

Baku i Erywań rywalizują ze sobą o kolejne miażdżące zwycięstwa na polu bitwy. Ale w drodze odsuwają na bok dokładnie te same wiadomości z wrogiej stolicy, natychmiast ogłaszając je fałszywymi.

Na tym tle los "bohatera" narodowego Azerbejdżanu, generała majora Mais Shukur oglu Barkhudarov, okazał się tajemniczy. W kwietniu 2016 r., Gdy jego kraj podjął kolejną próbę ataku i zajęcia Górnego Karabachu, niewiele osób pamięta te wydarzenia, ale w obu walczących krajach nazywa się je żałośnie:  (Wojną Czterodniową), wówczas dowództwem korpusu wojskowego był pułkownik Barkhudarov. W bitwie o wzgórze Leletepe osobiście wsiadł do czołgu i poprowadził udany atak na pozycje ormiańskie. Za co następnie otrzymał pasy naramienne generała z rąk prezydenta Ilhama Alijewa.

W poniedziałek Mais Barkhudarov ponownie znalazł się na linii frontu w mniej więcej tym samym obszarze. I znowu - na czele korpusu wojskowego, który rozpoczął ofensywę na Górski Karabach. Rankiem 28 września wygłosił następujące oświadczenie: „Trwają intensywne bitwy. Armia azerbejdżańska zdecydowanie i odważnie wywiązuje się z wyzwolenia naszych ziem spod okupacji. Personel jednostki, którą dowodzę, będzie walczył do ostatniej kropli krwi, aby całkowicie zniszczyć wroga i wygrać. "

Zaledwie kilka godzin później Armia Obrony Republiki Górskiego Karabachu poinformowała, że ​​ranny generał dywizji Barkhudarow jest w niewoli.

Jak zwykle w tej wojnie, Baku nie wahał się i tym razem obalić wiadomości z wzięcia generała do niewoli. Baku  natychmiast nazwał to złośliwą prowokacją.

To, jak sprawy mają się z "bohaterem" Azerbejdżanu, w rzeczywistości nie jest dla nas ważne. Ważniejsza jest inna sprawa: sądząc po jego słowach, z inicjatywy Baku na Zakaukaziu rozpoczęła się zdecydowana wojna o całkowite zniszczenie wroga. Żadne pośrednie wyniki, z wyjątkiem całkowitej kapitulacji Stepanakerta, a co za tym idzie stojącego za nim Erewania, przez prezydenta Alijewa, który czuł jego siłę militarną, nie zostaną uznane za wystarczające. To sprawia, że ​​wszelkie wysiłki mediacyjne społeczności międzynarodowej są praktycznie niemożliwe. W tym Rosji. Oznacza to, że tym razem jest mało prawdopodobne, aby kolejna wojna zakaukaska zakończyła się za zaledwie cztery dni, podobnie jak w 2016 roku.

W tym przypadku scenariusz bardzo alarmujący dla Rosji staje się realny.

Mianowicie: Erewan w odpowiedzi na atak Azerbejdżanów zgodzi się na obiecane oficjalne uznanie Górnego Karabachu za niezależną republikę. W każdym razie premier Armenii Nikol Paszynian nalegał na taki krok w swoim przemówieniu w niedzielnym parlamencie. Stwierdził: „Tak, musimy rozważyć kwestię uznania niepodległości Artsakh (nieuznanej Republiki Górskiego Karabachu ). Musimy przedyskutować to bardzo poważnie. Rozważamy wszystkie scenariusze rozwoju wydarzeń ”.

To spowoduje, że potoczy się lawina wydarzeń. Oczywiście Baku natychmiast zadeklaruje zdecydowane odrzucenie bo uważa ten teren za swoje suwerenne terytorium. I zwróci się o pomoc do społeczności międzynarodowej.

Turcja odpowie z największą gotowością i bez tego przez długi czas z całą oczywistością, choć nieoficjalnie zaangażowana jest w konflikt po stronie armii azerbejdżańskiej. Mająca swoje wieloletnie konflikty z Armenią.

Nie wyklucza się również bezpośredniego wejścia wojsk tureckich do strefy walk. W tym przypadku wojna nie ograniczy się tylko do terytorium Górskiego Karabachu, ale rozprzestrzeni się na ziemię ormiańską.

Przy takim obrocie spraw Rosja z całym swoim pragnieniem nie angażowania się nie może stać z boku.

Choćby dlatego, że w Armenii stacjonuje 102. baza wojskowa z około pięcioma tysiącami rosyjskich żołnierzy i oficerów. Mają do dyspozycji kilkaset czołgów i bojowych wozów opancerzonych, przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-300 V (988 Pułk Przeciwlotniczych Rakiet), myśliwce MiG-29, śmigłowce Mi-24P i Mi-8MT na lotnisku w Erebuni.

Subtelność polega na tym, że wszystkie te siły, zgodnie z porozumieniem podpisanym między Moskwą a Erewanem w 2016 roku, razem z Armeńskimi Siłami Zbrojnymi, stanowią jedną wspólną Zjednoczoną Grupę Sił Obronnych.

Głównym zadaniem tej grupy, postawionym zaledwie cztery lata temu, w tym przez prezydenta Rosji Władimira Putina, jest wspólne osłanianie granic Armenii przed inwazją lądową lub powietrzną.

Ale wraz z bardzo możliwym przystąpieniem Turcji do wojny taka inwazja na Armenię staje się całkowicie konfliktem Tucji z Rosja.

Okazuje się, że zaangażowanie w to Rosji jest nieuniknione. Co więcej, aż 90%  podoficerów i żołnierzy kontraktowych 102 bazy, mimo posiadania rosyjskich paszportów, to mieszkańcy i etniczni Ormianie. Rosjanie to głównie dowódcy.

Czego można się spodziewać, jeśli ta nie rosyjska wojna dotrze do rosyjskiej bazy w Gyumri?

Najprawdopodobniej - nic dobrego dla Turcji i Moskwy. Ponieważ personel tej bazy wojskowej natychmiast zamieni się w duży oddział zmuszony do obrony. I będzie zmuszony walczyć w pełnym środowisku operacyjnym Turcja nalezaca do NATO..

Czy możliwe jest, przynajmniej drogą powietrzną, szybkie przerzucenie znacznych posiłków wojskowych z Federacji Rosyjskiej do Gyumri? Po pierwsze w tym przypadku trzeba będzie odeprzeć cios przeważających sił połączonego ugrupowania azerbejdżańsko-tureckiego. Po drugie, najprawdopodobniej trudne będzie również samo przeniesienie takich posiłków z Rosji do Armenii.

Radziecka 62. baza wojskowa w Gruzji była niegdyś najpotężniejszą na radzieckim zakaukaskim okręgu wojskowym, 147. dywizja strzelców zmotoryzowanych, rozmieszczona w Dżawachetii w kierunku najbardziej prawdopodobnego ataku NATO od strony Turcji.

Sprawa dla Rosji jest ogromnie skomplikowana.

Bo w przypadku wzrostu zagrożenia militarnego ze strony Turcji baza musi szybko otrzymać wsparcie z Rostowa. Ale jak i w jakim przedziale czasowym?

To znaczy, zgodnie z planem rosyjskie wojskowe samoloty transportowe do Achalkalaki będą latać przez przestrzeń powietrzną Gruzji ?.Nie ma innej drogi do granic Armenii z kierunku północnego.

Więc?
Przy istniejących stosunkach politycznych między Rosją i Gruzją  taki lot rosyjskiego lotnictwa wojskowego przez Gruzję wydaje się absolutnie niemożliwy. Rzeczywiście, od 2004 roku wiele rzeczy w rosyjskiej armii zmieniło się na lepsze. Ale stosunki militarno-polityczne z Gruzją w zasadzie tylko się pogorszyły. W każdym razie biorąc pod uwagę konsekwencje krótkiej wojny rosyjsko-gruzińskiej, która przeszła do historii jako „wojna 08.08.08”.

A teraz, kiedy operacje wojskowe szaleją niemal pod murami 102. bazy wojskowej w Gyumri, biorąc pod uwagę tę okoliczność, zapewnić jej wzmocnienie i zdolność bojową dla Rosji będzie trudne.
Jeśli przestrzenie powietrzne Gruzji, Turcji i Azerbejdżanu zostaną zamknięte podczas tej wojny z oczywistych powodów, to co pozostaje? Objazd przez Morze Kaspijskie, a następnie przez Iran (jeśli Teheran się zgodzi).

Armenia i Persowie mają niewielki odcinek granicy państwowej - tylko 35 kilometrów wzdłuż rzeki Araks. Oczywiste jest, że może być ostrzeliwany przez tureckie systemy rakiet przeciwlotniczych, nawet średniego zasięgu, z tureckiego terytorium. Dlatego w przypadku wielkiej wojny jest to po prostu nie do odparcia dla  Ił-76 i An-124. Dlatego też, jeśli nie uda się Rosji powstrzymać Azerbejdżanów i Turków środkami dyplomatycznymi, wydaje się, że niestety rosyjska baza zamieni się w duży oddział partyzancki na Zakaukaziu.

O tym, że Moskwa doskonale to rozumie i ze wszystkich sił stara się temu zapobiec, świadczy moim zdaniem następujący fakt. W minioną sobotę, na kilka godzin przed rozpoczęciem działań wojennych w Górskim Karabachu, kiedy jednak wszystko stało się jasne dla wszystkich, nad Armenią odnotowano niezwykłą aktywność rosyjskiego wojskowego lotnictwa transportowego.

Według źródeł monitoringu, w nocy z 26 na 27 września do Erewania przyleciał wojskowy samolot transportowy An-124 z lotniska Platov (Rostów nad Donem). Kilka godzin później tą samą trasą przyleciał IŁ-76. A już gdy zagrzmiały działa, kolejny Ił-76 w Armenii przedarł się wzdłuż granicy z Turcją.

Co to było?

Ostatnia próba Moskwy, by choć w jakimś stopniu nadrobić stracony czas, aby wzmocnić 102 bazę przed pułapka ? Wydaje się to bardzo prawdopodobne.

Chociaż istnieje jeszcze dla Rosji ostateczna opcja, którą stosuje Zachód, Rosja może zastosować ten sam scenariusz nie patrząc się na stosunki międzynarodowe  (Rosja - Gruzja -Azarbaidżan) przez -  przymus do pokoju !!!

Wymusić korytarz powietrzny nad Azarbejdżanem pod groźbą zbombardowania siedziby rządowej w  Baku.

Tak jak to czyniło  USA (n.p. w Jugosławii, Libii, Iraku).

Politycy wywołują wojny, konflikty a zwykli ludzie giną i stają się ofiarami politycznych  zbrodniarzy !!!